Veel monumenten en bakkenvol met regen

Bij mijn vertrek uit New York naar Washington had ik er geen rekening mee gehouden dat ik in een gebied met heel ander weer terecht zou komen. Van het zonnige en het NY kwam ik in nog wel redelijk warm, maar regenachtige Washington. Washington is een geplande stad die - ondanks dat het "Our Nation's Capital" is, toch aandoet als een provinciestad. Met een inwonertal van bijna 700,000 is het bijvoorbeeld kleinere stad dan Amsterdam. Ik ken een studente uit Wageningen die uit een klein Fries dorpje kwam en later voor de Wereldbank is gaan werken, dus in Washington. Nu ik er zelf geweest ben kan ik me de stap van Wageningen naar Washington wel voorstellen.

In het centrum een paar gigantische grasvelden (waarvan de National Mall de grootste is) die het Capitool, het Witte Huis en een aantal belangrijke nationale momumenten met elkaar verbinden. Over die monumenten en hun betekenis kan je boekenvol schrijven, maar ik hou het bij de belangrijkste: Het Washington Monument, een gigantische obelisk gemetseld uit steen en zo'n 1,5 x zo hoog is als de Domtoren. Deze domineert de skyline. Dan heb je nog het Lincoln Monument, een sfeervol verlichte Griekse tempel met daarin een meer dan levensgroot van Abraham Lincoln die peinzend naar het Capitool kijkt. Het beeld heeft een griezelige gelijkenis met deze president. Hij verdient deze eer omdat hij de Burgeroorlog in het voordeel van het Noorden heeft kunnen besluiten. Hij is trouwens later wel vermoord. Ook andere presidenten hebben hier hun grote monumenten, Jefferson en Roosevelt. Ook een meer dan levensgroot beeld van Martin Luther King.